معرفی و راهنمای مسیر قله دوشاخ (قراوول)

این کوه به دلیل آنکه از شهر زنجان به صورت کوهی با دوقله کنار هم دیده می شود به این نام مشهور است ولی ساکنان بومی منطقه آن را «ساری یوققوش» که در فارسی به معنی ارتفاع زردرنگ است می نامند.

البته در نقشه ها گاهاَ «قراول داغ» نیز نامیده شده است. ارتفاع این قله2750 متر ثبت شده است که نسبت به کوه های اطراف خود از بلندی نسبی ای برخوردار است و بلندی خود را از فاصله دور به زیبایی به رخ می کشد.

موقعيت مكاني

برای دسترسی به این کوه در بدو  خروج از شهر زنجان توسط خروجی جاده تهران وارد آزادراه زنجان-تهران می شویم.

پس از طی حدود 10 کیلومتر از اتوبان به یک جاده خاکی در سمت راست خویش برمی خوریم که پس از گذر از تونل زیر اتوبان، به طرف چپ آن (شمال) امتداد می یابد.

پس ازورودبه این مسیر وگذر ازتونل زیر اتوبان جاده آسفالته شده و با طی مسیری 4 کیلومتری با طبیعتی بسیار زیبا به روستای «زرّان» می رسیم.(نقطه D)

لازم به ذکر است نام این روستا در نقشه ها اغلب «زرنان» نوشته می شود.

روستای «زرّان»

پس از ورود به روستا در ابتدای ورودی آن، درخت توت بزرگی به چشم می خورد که اغلب کوهنوردان اتومبیل های خود را کنار آن و یا در کنار خانه بهداشت روستا که همانجا قرار دارد پارک کرده و مسیر را با پای پیاده ادامه می دهند.

برای شروع ابتدا باید از روستا رد شد برای این کار از راهی که در سمت راست قرار دارد استفاده می کنیم که وارد مرکز روستا نمی شود و تقریبا آن را دور می زند.

بدین ترتیب پس از خروج از روستا مسیر مالرو آغاز می شود.

ابتداي مسير

در بدو خروج از روستا مسیر مالرو دیده می شود که به سمت شمال به موازات دره ای در سمت چپ اش کشیده شده است.

در خط القعر این دره رودی جاریست که درختانی نیز آن را احاطه کرده اند. مسیر مالرو به طرف کوه مورد نظر ادامه می یابد و هرچه جلوتر می رویم رود پرآب تر و در ختان اطرافش انبوه تر می شوند.

مسیر مالرو با شیب خفته ای همراه است که فرصت لذت بردن از طبیعت زیبای منطقه  را فراهم می کند.

  در طی مسیر تا پای کوه چشمه های متعددی در هر چهار فصل سال در جریان هستند که از بابت آب در این مسیر مشکلی نخواهد بود.

همچنین مکان های مناسب بسیاری برای استراحت و یا صرف غذا در این مسیر وجود دارد که از متیازات آن می توان به: دسترسی آب، محل مناسب نشستن، استفاده از سایه درختان در فصل های گرم اشاره کرد

لازم به ذکر است در فصل زمستان این مسیر کمتر برفگیر بوده و می توان تا پای کوه مسیر ساده ای را طی کرد.(مسیر بین نقاط D-B، 76/2 کیلومتر)

پس از پایان دره و عبور از یک شیب نسبتا تند به قطعه زمین مسطحی می رسیم که از اینجا می توان قله را که پشت تپه های نزدیک قد برافراشته است را مشاهده نمود.

در این قسمت اگر رو به قله (شمال) بایستیم، در سمت راست خود کوه های شمالی زنجان، از جمله «آیی قیه سی»(نقطه A) قرار دارند و نیز در سمت چپ خود کوه های زیبای منطقه از جمله «سیاه کمر» و «اوزان» قرار دارند.

 مسیری دیگر (خط الراس زنجان-دوشاخ)

مسیری که به شرح آن پرداختیم مسیری نسبتا کوتاه برای یک صعود سریع به این قله است. ولی مسیرهای دیگری برای صعود به این کوه که سنگین تر ازاین مسیر هستند نیز وجود دارند که آن ها نیز توسط کوهنوردان مورد استفاده قرار می گیرند.

یکی از این مسیر ها خط الراس زنجان0دوشاخ(مسیر بین نقاط A-B، 39/10 کیلومتر) می باشد که پس از صعود قله «آیی قیه سی»(نقطه A) در حومه شهر زنجان شروع شده و با طی مسیری حدوداً 6 ساعته به پای کوه می رسد که به دلیلی زیبایی وصف ناپذیری اش در بهار و داشتن ارزش صعود بالا در زمستان محبوبیت بیشتری بین کوهنوردان دارد.

مسیری دیگر (خط الراس خان چایی – دوشاخ)

مسیر دیگر برای رسیدن به پای کوه دوشاخ طی خط الراس خان چایی-دوشاخ (مسیر بین نقاط C-B، 68/15 کیلومتر) می باشد که در زمستان کمتر مورد استقبال قرار می گیرد و در فصول دیگر نیز کوهنوردان  کمتر از مسیرهای دیگر آن را انتخاب می کنند.

این مسیر از منطقه «خان چایی»(نقطه C) که در جاده زنجان-طارم قرار دارد آغاز می شود و با عبور از خط الراس منتهی به قله دوشاخ که  4 الی 5 ساعت به طول می انجامد با صعود به قله پایان می یابد.

ابتدای مسیر صعود به قله

یالی که روبروی ما قرار دارد به شاخ جنوبی منتهی می شود که شیب ملایمی در ابتدا دارد که در قسمت های پایانی با تندی نسبی و سنگ های کوتاه همراه می شود.

عبور از این یال و رسیدن به شاخ جنوبی با یک کوهنوردی آهسته 1 ساعت به طول می انجامد و اگر در فصل زمستان صعود می شود به دلیل برف کوبی این زمان دوبرابر می شود.

 همچنین در فصل برف گیر اگر حین صعود این یال به سمت چپ خویش (غرب) بنگریم دره ای حفره مانند خواهیم دید که به «کاسه» معروف است به طوری که در زمستان به دلیل انباشته شدن برف در آن برای تمرین های برف کوبی کوهنوردان بسیار مناسب است و همواره مورد استفاده آنان قرار می گیرد.

خط الراس بین دوشاخ

 بین شاخ جنوبی و شمالی خط الراس کوتاهی وجود دارد که با طی آن می توان اخ شمالی را که کوتاه تر از شاخ جنوبی به نظر می رسد نیز صعود کرد. در اینجا خط الراس های آیی قیه سی و خان چایی به وضوح دیده می شود.

بازگشت

مسیر بازگشت از قله نیز همانند مسیرهای صعود متعدد بوده و بسته به نظر صعو کنندگان و نوع برنامه ریزیشان متفاوت خواهد بود.

هر کدام از مسیرهای صعود شرح داده شده می توانند به عنوان مسیر بازگشت نیز انتخاب شوند.

تصوير فايل GPS مسير (براي بزرگنمايي تصوير روي آن كليك كنيد)

 منبع: وبلاگ آیاز