بخش یک-معرفی و راهنمای مسیر قله تکه قیه سی

تهيه كننده : محسن سعيدزاده وبلاگ آیاز

اين كوه اغلب با نام »تكه قيه سي«در ميان كوهنوردان رايج است. البته ساكنان بومي منطقه آن را »تكه گاياسي«مي نامند. در نقشه ها نيز بيشتر اين كوه با نام  »تكه قيه سي«شناخته مي شود.نام اين كوه از دو كلمه »تكه« و »قيه«  و پسوند »سي« تشكيل شده است. كه هر دو كلمه تركي مي باشند. »تكه« در تركي يعني »بزكوهي« و »قيه« كه در شاخه هاي مختلف تركي »قيه« »قايا« و »گايا« (GAYA) نيز گفته مي شود به معني »كوه صخره اي« و يا »صخره بزرگ« مي باشد. 

ارتفاع این قله از سطح دریا 2920 متر ثبت شده است.

اين كوه در نزديكي روستايي به نام «گلجيك» قرار دارد كه اغلب كوهنوردان براي صعود به اين كوه ابتدا به اين روستا مي روند و مسير پياده روي خود را تا پاي كار از اين نقطه شروع مي كنند. اين روستا از توابع شهرستان زنجان بوده و فاصله آن تا شهر زنجان 42 كيلومتر مي باشد.

براي رفتن به اين روستا از شهر زنجان ابتدا از خروجي جاده تبريز، وارد جاده قديم زنجان-تبريز مي شويم. و بعد از طي 20 كيلومتر وارد جاده فرعي سمت چپ شده و به روستاي «گلجيگ» در فاصله 22 كيلومتري آن رهسپار مي شويم. تمام مسير از زنجان تا روستا آسفالت مي باشد.

 در پايان مسير ماشين رو به كه روستاي «گلجيك» مي باشد(نقطه A)  ادامه مسير با پاي پياده بوده و با مالرويي كه در سمت راست جاده آسفالته به طرف «اين قله» وجود دارد ادامه پيدا مي كند.

در راه رسيدن به پاي كار از اين نقطه كه يك كوهپيمايي 2 ساعته مي طلبد، محل هاي… متعددي براي شب ماني وجود دارد كه برخورداري از زمين مسطح، آب چشمه ، دره (براي حفاظت از باد)، رودخانه و همچنين غار كوچكي در ابتداي گرده از امتيازات اين مسير بوده و بسته به نظر و زمان خويش مي توان محل مناسبي را براي شب ماني انتخاب كرد.(مسیر بین نقاطA-B)

 ابتداي مسير صعود يا اصطلاحاً «پاي كارِ» اين قله از دره اي شروع مي شود كه در خط القعر آن رودي جاريست و اطراف آن را درختاني پوشانده اند.(نقطه B)

پس از گذر از اين دره و طي شيب اوليه دره كه كمي تند نيز مي باشد، به چشمه اي مي رسيم كه معمولا هر چهار فصل سال آب دارد. اين چشمه به نام «رحمان بولاغي» و يا «رحمان گُولو» معروف است.(نقطه C)

اگر از كنار اين چشمه به سمت شرق نگاهي بيفكنيم كوهي صخره اي و بسيار زيبا را خواهيم ديد كه نام اين كوه نيز از روستاي نزديك آن گرفته شده است يعني «گلجيك».(نقطه G) اين كوه فني وزيباكه سرتاسرمسير پاي كوه تا قله آن انبوهي از صخره هاي بزرگ و يال هاي سنگي پرشيب ديده مي شود ارتفاع چنداني ندارد ولي ديواره ها و صخره هاي متعددي براي سنگنوردي در آن به چشم مي خورد.

در ميان خيل محل هاي سنگنوردي چه در دل كوه «گلجيك» چه در اطراف قله «تكه قيه سي» مسير «ياد» كه در ديواره ي شمالي كوه «گلجيك» به چشم مي خورديكي ازمسيرهاي زيباوبه «ياد»ماندنيست كه در اين ديواره توسط كوهنوردان زنجاني گشايش يافته و هنوز مامن دلهاي بيقرار است. گفتني است در افق نگاهمان از كنار اين چشمه به كوه «گلجيك» در پس آن شهر زنجان نيز به چشم مي خورد.

در ادامه مسير به قله پس از گذر از كنار اين چشمه در سمت راست خود دره اي به موازات يالي كه روي آن قرار داريم ديده مي شود و كمي آن طرف تر به همين موازات گرده اي به چشم مي خورد كه به دليل قرار گيري در ارتفاع پايين و همچنين وجود سنگ هاي كوتاه متعدد در آن اغلب براي كارهاي آموزشي و يا تمريني توسط كوهنوردان و سنگنوردان مورد استفاده قرار مي گيرد.

پس از طي حدود 30 دقيقه از اين يال نسبتا با شيب ملايم به ابتداي يك مسير سنگي پرشيب مي رسيم كه در بدو آن غار كوچكي به چشم مي خورد كه براي استراحت و يا شب ماني مناسب مي باشد.(نقطه D)

پس از عبور از كنار اين غار كوچك مسير تيغه آغاز و همزمان كار دست به سنگ شدن شروع مي شود كه نياز به دقت و احتياط بيشتري دارد. اين مسير تا ابتداي خط الراس پيوسته با عبور از سنگ هاي كوتاه ادامه مي يابد.

لازم به ذكر است وجود دو پرتگاه خطرناك در دوطرف اين تيغه كار را براي احتياط بيشتر واستفاده از ابزارلازم براي رعايت مسائل ايمني ضروري ترمي سازد.

در دورنماي اين مسير و نيز در قسمت هايي از مسير صعود در ابتداي گرده اي كه از آن براي صعود به تيغه و سپس قله استفاده مي شود سه شاخك متوالي به چشم مي خورد كه از نزديك شبيه برج هايي متناظر در توالي هم رخ مي نمايند كه هركدام از آن ها به دليل داشتن شيبي به نسبت بيشتر از ديگر قسمتهاي گرده و همچنين ساختار برج مانندي آن ها نياز به كار سنگنوردي و دست به سنگ شدن بيشتر دارد كه لازم است كوهنوردان، حين صعود از آن ها مراقب باد شديدي كه اغلب برفضاي آن حاكم است باشند.

عبور از سومين شاخك كه از دو شاخك قبلي بلند تر و پرشيب تر است به معني اتمام گرده و رسيدن به خط الراس منتهي به قله است. زمان مورد نياز براي عبور از اين گرده (مسیر بین نقاط D-E) بين 2 تا 3 ساعت است.

لازم به ذكر است اين قسمت تا نزديكي هاي قله شيب خفته اي دارد ولي سرتاسر آن كارفني توام با احتياط را مي طلبد.

 در اين قسمت اگر پشت به قله بايستيم (رو به شرق) در سمت راست خود (جنوب) در سطح زمين روستاي «آغ بولاق» ديده مي شود و كمي آن طرف تر تقريبا هم سطح با جايي كه در آن ايستاده ايم كوه هاي «دميرلو» به چشم مي خورند.

 و اگر سمت چپ خود را بنگريم ( شمال) آن طرف تر از دره و گرده ي كنار آن دشتي زيبا و مسطح كه تا كوه هاي شمالي زنجان گسترده است به چشم مي خوردالبته باكمي دقت مي توان جاده زنجان-تبريز را كه نيز از اينجا مشاهده كرد.

براي رسيدن به نزديكي هاي قله با گذر از اين مسير كه بيشتر مسيري سنگي با دو پرتگاه در دو طرف آن و با شيبي كم  است نياز به زماني در حدود 5/1 الي 5/2 ساعت مي باشد.

سپس به پاي قله مي رسيم قله اي كه بين خود و خط الراس منتهي به آن شكافي نسبتا عميق ايجاد كرده و براي رسيدن به آن بايد از اين دره كوچك پايين رفت و آنگاه قسمت پاياني تا قله باقي مانده است.

چيزي كه از اينجا ما از قله مي بينيم چيزي نيست جز زيبايي، عظمت، ابهت و تواماً ايمان به خود و دوستي طبيعت و خالق آن با خود كه تا اينجا راه را براي ما باز كرده اند در حالي كه مي دانيم با تلنگري ممكن بود به اينجا نرسيم.

چيزي كه از اينجا ديده مي شود برجي است عظيم كه «قله» بالاي آن قرار دارد (نقطه F) مسيري كاملا صخره اي با شيبي به نظر بالاي 70 درجه و تاريكي نسبي حاكم بر فضا به دليل محصور شدن بين صخره هاي مرتفع. تنها كار باقيمانده براي رسيدن به قله صعود اين تكه سنگ ۴۰ متري ست و رسيدن به قله يعني اتصال به درياي بيكران عشق.

تصوير فايل GPS مسير (براي بزرگنمايي تصوير روي آن كليك كنيد)

لازم بذكر است در اين مطلب تنها به يك مسير صعود اين قله پرداخته شده كه فني ترين مسير آن يعني صعود تيغه مي باشد. مسيرهاي ديگري نيز جهت صعود به اين قله از روستاهاي تلخاب آغ بولاق و قيزيل تپه وجود دارد.